Rozdział drugi

Obiecałam rozdział to jest:) Wena naszła mnie w pks-ie :) Dedykuje go Wampirkowi, z którą miałam dziś ćwiczyć Chodakowską, ale coś nam nie wyszło. Może jutro się uda. A teraz już nie marudzę:) Oddaję rozdział pod waszą ocenę :)

http://ask.fm/NeskaNesi

 Za nią stał nie kto inny, jak Draco Malfoy, który trzymając się za brzuch, zanosił się śmiechem.

-Draconie Malfoy czy Ty jesteś normalny?- warknęła Miona, mimo iż serce waliło jej niemiłosiernie.

-O co Ci znowu chodzi kobieto?-spojrzał na nią zimno

-O to, że straszysz mnie i Rose- krzyknęła Miona

-Rose się nie boi, prawa maluchu?-spytał mężczyzna. Dopiero wtedy Rose włączyła się do rozmowy, tak jakby dopiero zauważyła co się dzieję.

-Tataaaaaaaaaaa!- ucieszyła się dziewczyna- co Ty tu robisz? Miałeś być w barze!-powiedziała z wyrzutem. -Dlaczego mama jest zła?

-Wiem, wiem, ale chciałem Ci zrobić niespodziankę-powiedział Draco biorąc małą na ręce.- Mama jest zła bo ją wystraszyłem.

W tym momencie do rozmowy wtrąciła się Hermiona, która zaprzeczyła, aby w ogóle czegokolwiek się wystraszyła, a tym bardziej właśnie tego narcystycznego arystokraty. Rozpętała się między nimi prawdziwa, kolejna, zimna kłótnia. Rose, z bólem w oczach, patrzyła na kłócących się rodziców i wiedziała, że jej plan wyswatania ich będzie dość ciężki. Nie wiedziała co począć, znów poczuła się samotna i pozostawiona samej sobie. Zaczęła więc iść przed siebie nie zważając na rodziców. Szła tak dość długo, aż ucichły głosy mamy i taty. Zaczęła się rozglądać, zastanawiając się gdzie jest. Było dość zimno i strasznie, a ona mała 4-letnia dziewczynka była sama. Trafiła na śmiertelnego Nokturna. Trochę się wystraszyła, ale w końcu co jej tutaj może ktoś zrobić, ona jest Rose Narcyza Malfoy i nikt, ani nic nie jest jej straszne-myślała mała. Idąc dalej przed siebie bo nie wiedziała gdzie by mogła wrócić. Zgubiła drogę. Nagle usłyszała za sobą strasznie piskliwy i przerażający głos.

-Pomóc Ci w czymś kochaniutka- skrzeczała wiedźma

-Nie dziękuję- odpowiedziała Rose – czekam tutaj na tatę, bo poszedł do sklepu.

-Na nikogo nie czekasz malutka, widziałam jak weszłaś tu sama-powiedziała, podchodząc bliżej do Rose.

Mała się wzdrygnęła, ale nie da się jakiejś starej babie, która jest imitacją czarodziejki. Nie pokaże jej, że się boi, ona niczego się nie boi!

-Odejdź ode mnie starucho!-krzyknęła dziewczynka- wiesz kim ja jestem??!! Wiesz?! Ja jestem Rose Narcyza Malfoy i jeżeli tylko mnie tkniesz to mój ojciec, matka i dziadkowie się z Tobą policzą! Nie chciałabym być wtedy w Twojej skórze-krzyczała młoda

Wiedźma słysząc nazwisko małej wzdrygnęła się, każdy znał Malfoy-ów. Wiedziała dobrze, że nie będą oni przebierać w środkach, jakby coś temu dziecku się stało, ale... „Może by tak porwać ją dla okupu.”-pomyślała wiedźma. W końcu Malfoy-owie, mają góry galeonów, a za ukochaną wnuczkę i córkę są gotowi oddać wszystko.

-I co mnie to obchodzi, że jesteś Malfoy- powiedziała wiedźma- jak będę chciała to nie wyjdziesz stąd żywa więc lepiej zamilcz dziewczynko.- mówiąc to, zaczęła chciwie zbliżać się do Rose, która świadoma niebezpieczeństwa, zaczęła cofać się do tyłu, ale napotkała ścianę.

-Myśl Rose, myśl... musisz coś zrobić, żeby wymknąć się tej starej wiedźmie. Będzie chciała Ci coś zrobić albo jeszcze Cię porwie-rozmyślała dziewczynka

Wiedźma była coraz bliżej, a Rose nie miała gdzie uciec. Nagle rozbłysło dziwne światło, wiedźma padła na ziemie, a dziewczynka zobaczyła...

*W tym samym czasie*

Hermiona i Draco ciągle się kłócili, nie zwracali najmniejszej uwagi na to co dzieje się wokół nich.

-Jesteś paskudnym, zimnym, narcystycznym egoistą-krzyczała Hermiona

-A ty Granger jesteś zimną i podłą kujonicą- odgryzł Malfoy- nic się nie zmieniłaś przez te 5 lat od ukończenia szkoły.

-A ty jesteś...-urwała ponieważ zorientowała się, że małej dziewczynki nie ma obok nich.- Gdzie do jasnej cholery jest Rose?-krzyczała i biegała wkoło Miona- Malfoy ty dupku, to wszystko Twoja wina, moja córka zaginęła.

-Jak zaginęła?-pytał zdezorientowany Malfoy, rozglądając się wkoło.- Rose, córeczko wychodź... Nie chowaj nam się... Już nas nastraszyłaś, gdzie jesteś malutka?- wołał Draco trochę zdenerwowanym głosem.

-Uciekła idioto i to przez Ciebie! Ona jest taka jak Ty. Żadnych zasad!! Czasem się zastanawiam czy dobrze zrobiłam mówiąc Ci o ciąży i pozwalając ją wychowywać-krzyczała Miona jednocześnie biegając w tą i z powrotem.

-Coś Ty powiedziała? Gotowa byłabyś ukrywać moją córkę przede mną? I kto tu jest egoistą?- Zapytał

-Nie czas na kłótnie -krzyczała gryfonka- musimy ją koniecznie znaleźć. Wezwij Blaise'a, ja wezwę Ginny i resztę i jej szukamy-powiedziała trochę spokojniej dziewczyna, chociaż głos jej się łamał.

-Dobra chodź szukamy jej sami, zanim oni się teleportują do nas-powiedział spokojnie Draco- podchodząc do Miony i delikatnie ją przytulając- Cichutko, nie płacz, znajdziemy ją... Znajdziemy naszą małą królewnę.

Zaczęli chodzić od kawiarni do sklepu, od sklepu do lodziarni, zaglądali do każdego lokalu. Po 5 minutach od wezwania pojawili się przyjaciele, którzy zaalarmowani szybko, wszystko rzucili i przybyli. Nie było czasu na zbędne pytania,odpowiedzi. Trzeba było znaleźć Rose. Podzielili się na grupy: Ginny z Harrym, Kate z Georgem, Miona z Draco i Blaise-samotny Diabeł.

-Dobra to ja idę jej szukać w ciemnych terenach-powiedział Blaise

-W ciemnych terenach?-spytała Miona przez łzy-przecież Rose, nigdy by tam nie poszła-zamartwiała się

-To moja wina-powiedział Draco- Gdybym Cię nie wystraszył, nie doszłoby do tego, ale musimy być silni, znajdziemy ją. Obiecuję kochanie-dodał ciszej, by nie mogła usłyszeć

W tym czasie Blaise poszedł w kierunku Nokturna. Usłyszał głośny krzyk swojej chrześnicy i już wiedział, że znalazła się ona w niebezpieczeństwie. Szybko wyciągnął różdżkę, gotowy na walkę jednak wychodząc zza zakrętu bardzo się zdziwił. Przed nim stał jakiś mężczyzna, który zdążył unieruchomić wiedźmę, chcącą zrobić krzywdę Rose. Mężczyzna się odwrócił w stronę Blaise'a, a ten poznał w nim....